TC'DE EĞİTİM ÇIKMAZI

Eğitim başlangıç sorunu eğitimi icra edecek, sorunlarını sahada çözecek ve güncel ihtiyaçlara göre inovasyonu sağlayacak eğitmen kadrosunun yetiştirlmesidir. Cumhuriyetin ilanından sonraki 50 yılda geometrik olarak gelişmeyi sağlayan köy enstitüleri, öğretmen okulları ve eğitim enstitülerinin politik kaygılarıyla kapatılıp yerlerine bu eğitim eğitim boşluğunu dolduracak kurumların getirilmemesi eğitim olgusunu temelden sarsmıştır. Eğitim sistemdeki boşluktan kaynaklanan örgün eğitime ulaşamayan nüfus ise Cumhuriyet'in ilk yıllarında halk evleri yoluyla eğitim alıyordu. Halk evleri aynı zamanda yaygın eğitim alanında çalışmalar yürütüyor ve zanaatkarlık, el sanatları gibi geleneksel değerleri ayakta tutuyorlardı. Halk evlerinin bir özelliği de tüm dünyada ancak yüzyılın son çeyreğinde gündeme gelerek, icra edilen "life long learning"yaşam boyu öğrenme mottosuyla yüzyılın ortalarında hayata geçiren kurumlar olmalarıydı. Halk evlerinin kapatılmasından sonra yerlerini doldurma iddiasındaki "Halk Eğitim Merkezleri “yerellikten ve halktan uzak, büroksiye boğulmuş yapılarıyla amaçlarını yerine getirmekte başarısız oldular. Eğitimin eğiticiler ayağındaki diğer sorun ise liyakatsiz bürokratlar ve medya aracılığıyla itibarsızlaştırmaları oldu. Bu durum halkta eğitimcilere karşı güvensizlik yaratmakla kalmadı, uzman eğitmenlerin her davranışının şüpheyle karşılanmasına ve sonuçta sistemin tümden işlemez hale gelmesine sebep oldu. Liyakatsiz bürokratlardan söz açılmışken eğitimin bu çıkmazında söz edilmeden olmaz . “50 li yıllardan bu yana, özellikle son partizanca saiklerle iş başına getirilen eğitim yöneticileri maalesef deneyim ve liyakat eksiklerin tiran ve faşizanca yöntemlerle kapatmaya çalışarak sistemi bataklığa çevirmişlerdir.

YAPACAĞINIZ TEK ŞEY VİETNAM’IN YAPTIĞI GİBİ FİNLANDİYA SİSTEMİNİN TÜRKİYE’DE A-Z YE UYGULAMAKTIR. KOPYA-YAPIŞTIR.